پنجشنبه ۳ خرداد ۹۷
فیلیپ راث تا دو روز پیش برای من بزرگترین نویسنده زنده امریکایی بود؛ دیگر نیست.
راث را قبل از اینکه در دنیای ادبیات بشناسم، با فیلم The Human Stain (با بازی آنتونی هاپکینز و نیکول کیدمن) شناختم که اقتباس متوسطی بود از یکی از بهترین کتابهایش: ننگ بشری (ترجمه زهرا طراوتی، نشر نیماژ، بهترین رمانی بود که سال 96 خواندم). کتابهای فیلیپ راث همان اندازه امریکایی هستند که فیلم های وودی آلن و اسکورسیزی.
پ.ن: حوصله ام که سر جایش بیاید درباره مضمون تلخ و پوزخندی که در کتابهایش به american dream میزند، درباره کمتر شناخته شدنش در ایران (بخاطر مضمون آثارش و البته ترجمه های بدی که از او شده) خواهم نوشت.