يكشنبه ۲ ارديبهشت ۹۷
Avicii هم مُرد. خواننده 28 ساله سوئدی که جسدش را در خانه اش پیدا کرده اند. حوصله خواندن جزئیات مرگش را ندارم. هیچ وقت طرفدار آثارش نبوده ام و فقط یکی دو آهنگ از او شنیده ام. ولی می دانم وقتِ مرگ 28 سال داشت. یعنی فقط یک سال بیشتر از من زندگی کرده. نمی دانم درباره کلوپ 27 چیزی شنیده اید یا نه. خواننده های معروف راکی که در 27 سالگی مرده اند؛ جیم موریسون، جیمی هندریکس، کورت کوبین و چند نفر دیگر که فقط 27 سال در این فاکین ورلد زندگی کرده اند و مُهر جاودانگی بر پیشانی شان خورده و رفته اند پی کارشان. سوء برداشت نشود؛ خواننده های راک الگوی من برای زندگی نیستند. ولی خب تا دلتان بخواهد از این اسمها در همه ی حوزه ها (سینما، ادبیات، علم، ورزش، سیاست و...) پیدا می شود؛ زندگی های کوتاه، نام های جاودانه
***
زندگی کوتاه است و هرچه زمان می گذرد فرصت ها ته می کشند. زمانی می رسد که تو دیگر نمی توانی بگویی جبران می کنم و زودتر از آنچه که فکرش را بکنی پیری سر می رسد و بعد از آن باید همرنگ شدن موها و دندانهایت را نظاره گر باشی و یادت برود قرص های تجویزی دکتر را خورده ای یا نه، یادت برود امروز چند شنبه است، یادت برود رویاهایت را کجای این جهان جا گذاشته ای
***
سرد بود، یکی از اولین شبهای خدمت در تهران. سرِ پست بودم که یک استوار آمد کنارم ایستاد. حرف زدیم تا زمان بگذرد و پست من تمام بشود. یک جمله از او همیشه در خاطرم مانده: "پژواکِ صدای ما در گذر زمان باقی می ماند" (دقیقا به همین شاعرانگی!). و این دور از ذهن ترین جمله ای بود که می شد در یک شب برفی از زبان یک استوار ارتشی شنید.
***
دوست دارم صدایی از من بماند. دوست دارم سالها بعد که برگشتم و به این مسیری که آمده ام نگاه انداختم، لبخند بزنم و به خود بگویم:"آفرین، می ارزید"
